Lichaamsgerichte Psychotherapie.

Als jonge kinderen staan we meestal nog onbevangen in het leven. We genieten van elke dag, van stoeien, van spelen. Als we opgroeien wordt er veel van ons verwacht.  Naast alle mooie en fijne dingen die we (als het goed is ) ervaren en beleven, leren we ook ons aan te passen aan de wereld van volwassenen. We moeten presteren op school, worden aangemoedigd te presteren op de sportclub, ons aan te passen in gezelschap, ons te gedragen zoals het hoort etc. etc. 

En daar is niets mis mee. Althans, tot op zekere hoogte. Door te “moeten” voldoen aan de wensen en verwachtingen van de mensen om ons heen, verliezen we steeds delen van onze onbevangenheid. De onbevangenheid van spelende kinderen. En daarmee verbergen we onbewust delen van ons zelf, van wat onze eigen verlangens en wensen zijn. En kunnen we het gevoel krijgen niet meer ons zelf te kunnen zijn. 

Op deze momenten ontstaat er een soort spagaat. Van binnen wil je het één, buiten jezelf wordt door de mensen om ons heen iets anders verwacht . Onbewust wordt je steeds meer wat anderen van je verwachten en minder wat jezelf zou willen zijn.

Tot je opeens merkt dat je dit niet langer meer wilt. Je ervaart meer stress, zit niet lekker in je vel, voelt je niet prettig in bepaalde situaties. Of je merkt dat je lichaam gaat protesteren.  Je slaapt slechter, bent snel moe, uitgeput.   Je hebt het gevoel dat er binnen in je een hele wereld aan emoties zit die eruit wil. Emoties dien gezien willen worden. En die het verdienen om gezien te worden, want daarin zit je echte jij.